Ο νέος ιός ήρθε για να αναστατώσει την καθημερινότητα μας και να δείξει τη γύμνια μας. Απ’ ό,τι φαίνεται ήρθε για να μείνει και να δοκιμάσει, εκτός από τις αντοχές μας (ατομικές και συλλογικές), τα κοινωνικά αντανακλαστικά μας.
Ξεκινώντας από την πρόληψη αποδεικνύεται πλέον ότι σε παγκόσμιο επίπεδο ο Π.Ο.Υ. απέτυχε στην έγκαιρη ενημέρωση και αντιμετώπιση της σημερινής κατάστασης, ενώ τα περισσότερα συστήματα υγείας, όσο σύγχρονα κι αν είναι, αδυνατούν να ανταποκριθούν.
Η υπαρκτή απειλή για την παγκόσμια υγεία έφερε μαζί της μέτρα «καταστάσεων έκτακτης ανάγκης». Περιστολή ατομικών κοινωνικών ελευθεριών και επιβολή τους μέσω των μηχανισμών καταστολής. Αναστολή εργασιακών σχέσεων, αλλά και πολιτικο-κοινωνικών δικαιωμάτων. Ευθύνη όλων μας να μην επιτρέψουμε αυτός ο τρόπος διακυβέρνησης να γίνει η κανονικότητα, καταλύοντας ακόμα και την καθιερωμένη κοινοβουλευτική δημοκρατία με τη σταδιακή επιβολή αυταρχικών-ολοκληρωτικών συστημάτων διακυβέρνησης. Να μην επιτρέψουμε τα μέτρα έκτακτης ανάγκης να γίνουν μόνιμα, για «το καλό μας». Πρέπει να ξέρουμε καλά ότι αυτά τα δικαιώματα (πολιτικά, κοινωνικά, εργασιακά, ατομικά και συλλογικά) που παραχωρήσαμε οικειοθελώς στους κρατούντες, για να προστατευθούμε από την απειλή της πανδημίας, εκείνοι δε θα μας τα επιστρέψουν το ίδιο οικειοθελώς.
Η επίκληση της ατομικής ευθύνης επιστρατεύεται από την κυβέρνηση, για να καλύψει τις δικές της ευθύνες. Η έφοδος του ιού βρήκε ένα σύστημα υγείας ανοχύρωτο, συνέπεια μιας νεοφιλελεύθερης πολιτικής που αντιμετωπίζει το σύστημα υγείας ως εμπόρευμα, και όχι ως αυτονόητο, δημόσιο αγαθό. Ακόμα και σε επίπεδο απλών μέσων προστασίας (πχ μάσκες) του ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού, που εκτίθεται καθημερινά στον κίνδυνο να νοσήσει από τον ιό. Πριν από λίγες ημέρες είδαμε ότι η αστυνομία παραλίγο να διαλύσει συγκέντρωση εργαζομένων στο νοσοκομείο «Ευαγγελισμός», εφαρμόζοντας το έκτακτο μέτρο της απαγόρευσης των συναθροίσεων προς αποφυγή διασποράς και διάδοσης του ιού, για να τους προστατέψουν δηλαδή μην κολλήσουν μεταξύ τους! Υποκρισία και ευκαιρία για την κυβέρνηση να δοκιμάσει τα αντανακλαστικά μας για κάθε μελλοντική απαγόρευση διεκδικητικών συγκεντρώσεων, που εδώ και καιρό προσπαθεί να επιβάλλει. Να μην ελπίζουμε ότι πήραν το μάθημά τους οι κυβερνώντες, να ξέρουμε ότι πρέπει εμείς, η κοινωνία, να τους υποχρεώσουμε να αντιμετωπίσουν το σύστημα υγείας όχι ως απόρροια της ιδεολογίας τους, αλλά ως θέμα ζωής ή θανάτου.
Τα ΜΜΕ, τα περισσότερα φερέφωνα της κυβερνητικής πολιτικής και μηχανισμός προώθησης της κυβερνητικής προπαγάνδας, διαγκωνίζονται στη δημιουργία ενός φοβικού, τρομολαγνικού κλίματος, προκειμένου να υπερασπιστούν την αναγκαιότητα των μέτρων, επιστρατεύοντας και fake views (π.χ. παραλία Θεσσαλονίκης), ενισχύοντας ακόμα και συμπεριφορές ανθρωποφαγικές
(περίπτωση νοσούντα από Ικαρία). Ασχολούνται μόνο με την οικονομική επίπτωση της πανδημιακής κρίσης, καθησυχάζοντάς μας, ότι με τα πολυδιαφημισμένα οκτακοσάρια (που ακόμα δεν ξέρουμε ποιοι και πότε θα τα πάρουν) δίνεται μια κάποια λύση στο πρόβλημα. Για τις άλλες επιπτώσεις, κουβέντα. Πέρα από τις οικονομικές, που είναι δεδομένες και προβάλλονται μονοδιάστατα στο δημόσιο λόγο, υπάρχουν επίσης οι ψυχολογικές και συναισθηματικές, που απορρέουν από την κοινωνική αποστασιοποίηση και τον εγκλεισμό. Οι εκκλήσεις για ψυχολογική υποστήριξη και οι καταγγελίες για ενδοοικογενειακή βία είναι ανησυχητικά πολλές. Επίσης πρέπει να μας προβληματίζει η εφαρμογή της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης και να μας κάνει καχύποπτους για το τι πρόκειται να γίνει στο μέλλον (το ΥΠΑΙΘ μοιάζει να δοκιμάζει τη μονιμότερη εφαρμογή της, ειδικά σε απομακρυσμένα σχολεία, για να καλύψει την υποστελέχωση των δημόσιων σχολείων με τους απαιτούμενους εκπαιδευτικούς )
Και επειδή στην αναμπουμπούλα ο λύκος χαίρεται, βλέπουμε και δικηγόρους, που θέλουν να αυτοπροβληθούν, να «μηνύουν» στο Ελεγκτικό Συνέδριο τον άνθρωπο που ασθένησε στο νησί μας, απαιτώντας να χρεωθεί τα έξοδα της αερομεταφοράς του ! Την ανεύθυνη συμπεριφορά του συγκεκριμένου επισκέπτη σε καμιά περίπτωση δεν τη θεωρούμε «εγκληματική» και άξια ποινικοποίησης. Όμως δυστυχώς σε περιόδους έκτακτων καταστάσεων ακόμα και οι στοιχειώδεις κοινωνικές και ανθρωπιστικές νόρμες καταλύονται και ο κανιβαλισμός κυριαρχεί. Μήπως, αφού νοιάζονται για το δημόσιο κοινό καλό, θα ήταν καλύτερο να μηνύσουν την κυβέρνηση που, όχι μόνο δεν επιτάσσει τα ιδιωτικά κέντρα υγείας, αλλά αφειδώς μοιράζει σε αυτά δημόσιο χρήμα, και όχι στο Ε.Σ.Υ., στο οποίο όλοι καταφεύγουμε στις δύσκολες ώρες
Σε τοπικό επίπεδο, νιώθουμε σαν να ζούμε σε άλλο κόσμο ή ότι κάτι δεν γνωρίζουμε, όταν ακούμε τους διάφορους αρμόδιους να μας καθησυχάζουν ότι δεν είναι ανάγκη να τρέχουμε στα νοσοκομεία, δημιουργώντας καταστάσεις υπερκορεσμού, αλλά να απευθυνόμαστε στον οικογενειακό μας γιατρό! Υπάρχουν τέτοιοι στην Ικαρία και δεν το ξέρουμε; Και αφού δεν υπάρχει σύστημα πρόληψης και πρωτοβάθμιας υγείας, πως μας προστατεύουν με ένα επαρχιακό νοσοκομείο που πάντα λειτουργούσε υποστελεχωμένο και με βασικές ελλείψεις σε εξοπλισμό και μέσα; Δυστυχώς οι παροικούντες στο νησί ξέρουν καλά ότι πρέπει να έχουν την τύχη με το μέρος τους, ούτως ώστε, αν αρρωστήσουν σοβαρά, να έχει καλό καιρό και να είναι διαθέσιμη η μία και μοναδική κάψουλα μεταφοράς ασθενών που υπάρχει στην Ελλάδα, για να γίνει αεροδιακομιδή τους.
Η Δημοτική Αρχή στέκεται αμήχανη, όσον αφορά δράσεις και πρωτοβουλίες, και αναλώνεται μέσω των στελεχών της σε ανούσιες τηλεοπτικές δηλώσεις αυτοπροβολής και λεονταρισμούς του τύπου «περί νομικών ευθυνών» του ασθενή , παίζοντας το παιχνίδι των αχόρταγων τηλεοπτικών μέσων και καλύπτοντας τις ευθύνες που της αναλογούν, σε πλήρη στοίχιση με το κυβερνητικό ιδεολόγημα της ατομικής ευθύνης. Η διόγκωση του μοναδικού, ευτυχώς, περιστατικού κορωνοϊού είναι μια αρνητική διαφήμιση για το νησί μας, που μόνο επιβλαβείς επιπτώσεις μπορεί να έχει. Θα ήταν πολύ πιο χρήσιμο η Δημοτική Αρχή να αξιοποιήσει τον τηλεοπτικό της χρόνο για να προβάλει διεκδικήσεις όπως διενέργεια διαγνωστικών τεστ σε όσους ταξιδεύουν προς το νησί, έκτακτη χρηματοδότηση προς το Δήμο και έκτακτη οικονομική ενίσχυση προς τους πληττόμενους επαγγελματίες και παραγωγούς του νησιού. Το μόνο που έγινε όλη αυτή την κρίσιμη περίοδο, είναι μία συνεδρίαση του συντονιστικού οργάνου πολιτικής προστασίας στις 27/3/2020 , στην οποία θα περιμέναμε να κληθούν όλες οι παρατάξεις της αντιπολίτευσης να πουν τη γνώμη τους και όχι επιλεκτικά, από την οποία προέκυψε ως μοναδικό μέτρο αυτό της καραντίνας. Δημοτικό Συμβούλιο έχει να γίνει από τις 4/2/2020. Ειδοποιηθήκαμε ότι θα γίνει Δ.Σ στις 11/4/2020 δια περιφοράς, δηλαδή χωρίς τη δυνατότητα διαλόγου, αλλά με την υπερψήφιση ή καταψήφιση των προκάτ εισηγήσεων. Ζητάμε να γίνονται συμβούλια με τηλεδιάσκεψη και να μην μπει στο «ψυγείο» και αυτή η διαδικασία, ειδικά τούτες τις δύσκολες μέρες για τους δημότες, που είναι πιο χρήσιμη από ποτέ. Είναι αναγκαίο και επιτακτικό να αναδείξουμε τα προβλήματα του νησιού, που φάνηκαν ξεκάθαρα με αφορμή αυτή την κρίση, και να καταγράψουμε τις τωρινές αλλά και μελλοντικές αρνητικές επιπτώσεις που αυτή γεννά. Και επειδή «ουδέν κακό αμιγές καλού», ας αναδείξουμε ως θετικό την ανάκαμψη των οικοσυστημάτων, λόγω του περιορισμού των ανθρώπινων οικονομικών δραστηριοτήτων. Η κρίση αυτή, επειδή είναι ακραία, καθώς καταστρέφει την καθημερινότητα της ανθρωπότητας, μπορεί και να τη βοηθήσει να κοιτάξει επιτέλους το μέλλον. Να μας κάνει να αναστοχαστούμε και να μας προκαλέσει σε μια επανανοηματοδότηση του ισχύοντος οικονομικο-κοινωνικού μοντέλου.
Έτσι θα φτιάξουμε έναν οδικό χάρτη διεκδικήσεων της κοινωνίας για την επόμενη μέρα, με σύνθημα «βγαίνουμε από το σπίτι μετά από την κρίση της πανδημίας και διεκδικούμε όλα όσα χάσαμε και άλλα τόσα που δικαιούμαστε».
Απρίλης 2020
ΑΣΠΙ
