ΜΗΝ ΚΟΙΤΑΤΕ ΤΟ ΔΑΧΤΥΛΟ! ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ ΔΕΙΧΝΕΙ…
Και να που φτάσαμε να μιλάμε για το νοσοκομείο Ικαρίας ως παράρτημα του νοσοκομείου Σάμου, να βρισκόμαστε μπροστά σε αποφάσεις που έχουν ήδη πάρει για εμάς χωρίς εμάς. Τα συγχωνευμένα νοσοκομεία έρχονται να προταθούν ως λύση σε ένα υποστελεχωμένο υποχρηματοδοτούμενο σύστημα υγείας, του οποίου την κατάρρευση βιώνουμε όλοι τον τελευταίο καιρό, τόσο ως εργαζόμενοι όσο και ως χρήστες των υπηρεσιών υγείας.
Πριν λίγο καιρό κάποιοι ίσως να πίστευαν πως λόγω της γεωγραφικής ιδιαιτερότητας του νησιού, το νοσοκομείο της Ικαρίας θα γλιτώσει τη συγχώνευση. Τα κριτήριά τους όμως δεν είναι ούτε η γεωγραφική ιδιαιτερότητα, ούτε η ασφάλεια των κατοίκων, ούτε η διασφάλιση θέσεων εργασίας. Περισσότερα έσοδα, λιγότερα έξοδα, ανθρώπινες ζωές κοστολογημένες σε χρήμα. Κι όλα αυτά σε μια περίοδο που βλέπουμε τους έστω προβληματικά άλλοτε προστατευόμενους τομείς της κοινωνικής ζωής να βάλλονται κάθε μέρα με καινούριους τρόπους. Διάλεξαν να επιτεθούν πρώτα στις ανάγκες μας που δεν παίρνουν αναβολή, το να στείλουμε τα παιδιά μας σχολείο, το να χειρουργηθεί ο πατέρας μας, το να πάρει η μάνα μας τα φάρμακά της, το να μπορούμε να εκφράζουμε την άποψή μας και να δρούμε ελεύθερα.
Δεν είναι μόνο το νοσοκομείο της Ικαρίας που συγχωνεύεται, οι Ικαριώτες που είναι ξεχασμένοι από το κρατος. Δεν ειναι μονο τα νοσοκομεια που κλείνουν σε ολη την χωρα,η υγεια που υποβαθμιζεται,δεν είναι μόνο τα σχολεία που λιγοστεύουν, οι δημόσιες υπηρεσίες που μεταφερονται στο κεντρο, οι θέσεις εργασίας που λείπουν, η επίθεση στους χώρους αυτοοργάνωσης και αυτοέκφρασης. Είναι όλα μαζί ως μια οργανωμένη επίθεση σε όλους μας, ένα σχέδιο που στόχο εχει τον εκφοβισμό και τον εκφασισμό όλης της κοινωνίας.
Αλλάζουν ριζικά τη ζωή μας με στόχο και πάλι το κέρδος τους και μας θέλουν θεατές,απομονωμένους και πλήρως ελεγχόμενους. Θέλουν «όλοι μαζί» σε πλαίσιο εθνικής ενότητας να διαχειριστούμε την κρίση. Κάντε υπομονή, δουλέψτε κι άλλο, αν χρειαστεί και μερικούς μήνες να μην πληρωθείτε, χαλάλι, είναι για το κοινό καλό. Ε, όχι. Την ενότητα θα πρέπει να την αναζητήσουμε όχι με αυτούς που μας έχουν φέρει ως εδώ αλλά με τους υπόλοιπους εκμεταλλευόμενους που αντιστέκονται στην πραγματικότητα που μας επιβάλλουν.
Προσπαθούν να μας πείσουν ότι και με λιγότερα θα τα καταφέρουμε, ότι οι δυσκολίες και η κρίση θα μας κάνουν και καλό στο τέλος, θα μας φέρουν πιο κοντά κι ότι έχουμε μάθει σαν λαός να επιβιώνουμε. Μπορει και να χουν δικιο… Οι ίδιοι που μας καταστρέφουν τη ζωή μας καθησυχάζουν ότι θα βρούμε κάποια λύση μέσα στις καινούριες άθλιες συνθήκες που αυτοί επιβάλλουν και μας προτείνουν να δώσουμε τόπο στην οργή, να βοηθάμε όσους έχουν παραπάνω ανάγκη από εμάς. Οι άνθρωποι δεν έχουν ανάγκη από φιλανθρωπία αλλά από μια ευκαιρία να ζουν αξιοπρεπώς. Η αλληλεγγύη στα βαλλόμενα κομμάτια των συνανθρώπων μας είναι αυτονόητη και είναι διαφορετική από τη φιλανθρωπία ενθαρρυνόμενη από αυτούς που έχουν κάνει τις συνθήκες τις ζωής μας μη βιώσιμες.
Αναμφισβήτητα πρέπει να υπερασπιστούμε όλοι και όλες μας να παραμείνει το νοσοκομείο στην Ικαρία. Να αμυνθούμε στην επίθεση που έχουν εξαπολύσει εις βάρος μας, να διεκδικήσουμε αυτά που έχουμε ανάγκη. Η υγεία δεν είναι δικαίωμα που θα μας παραχωρηθεί αλλά ανάγκη μας για την οποία πρέπει να παλέψουμε. Θα πρέπει να έχουμε υπόψη μας πως δε γίνεται να εξασφαλίσουμε τη δική μας επιβίωση, αδιαφορώντας για τα υπόλοιπα για τον απλούστατο λόγο ότι η μοίρα η δική μας είναι συνδεδεμένη με όλων των υπολοίπων που βρίσκονται στην ίδια κατάσταση με εμάς. Δεν αρκεί μόνο ο αγώνας για τη μη συγχώνευση του νοσοκομείου γιατί αυτό που θα καταφέρουμε θα είναι μόνο μία παράταση, μία «παραχώρηση», η οποία θα παρθεί πίσω με το επόμενο κύμα επιθέσεων, γι’ αυτό πρέπει να συσπειρωθουμε και να δράσουμε όλοι μαζί, να βρισκόμαστε σε μία διαρκή κίνηση μέχρι να καταφέρουμε να πάρουμε αυτά που έχουμε ανάγκη.
Στοχοποιούν όσες αγωνίζονται, επιτίθενται σε όσους αμφισβητούν την κυρίαρχη ηττοπάθεια, ποινικοποιούν όσες έμπρακτα αρνούνται να είναι η σχέση τους με τους άλλους ανθρώπους εμπόρευμα, κάνουν σαφές ότι η καταστολή είναι η μόνη διαλεκτική των καιρών μας. Έτσι, πνίγουν τις απεργιακές συγκενρώσεις στα χημικά, εισβάλλουν σε χώρους ελεύθερης έκφρασης, αυτομόρφωσης, μη εμπορευματοποιημένης διασκέδασης και προσπαθούν να καταδείξουν «μηδενική ανοχή στην ανομία». Αυτοί που έχουν τους νόμους στα χέρια τους και τους αλλάζουν όπως και όποτε βολεύει, τα ΜΜΕ στη διάθεσή τους για να διαμορφώνουν την κοινή γνώμη, λένε ότι η δημοκρατία μας απειλείται από τους ελεύθερους χώρους. Με αυτόν τον τροπο παίρνουν την προσοχή από τα πραγματικά προβλήματα, που αυτοί μας προκαλούν, και φοβίζουν το κομμάτι του κόσμου που ενώ βλέπει να χάνει τα πάντα, πιστεύει ότι αν συμμορφωθεί ίσως να μη χάσει και αυτά τα λίγα που του έχουν απομείνει.
Μόνη λύση σε όσα βρίσκουμε μπροστά μας σε μια καθημερινότητά που ολοένα χειροτερεύει, οι κοινοί αγώνες εργαζόμενων και κατοίκων, η αλληλεγγύη μεταξύ των εκμεταλλευόμενων. Αυτό απαιτεί από όλους μας να αφήσουμε την υποτιθέμενη ασφάλεια του καναπέ μας και να αναζητήσουμε τη θαλπωρή στις συντροφικές σχέσεις που διαμορφώνονται στο δρόμο.
Όχι στην υποβάθμιση του νοσοκομείου Ικαρίας. Όχι στη συνένωση με τη Σάμο.
Να αγωνιστούμε όλοι μαζί ενάντια στην υποτίμηση της ζωής μας.
Ελεύθερη πρόσβαση στην περίθαλψη χωρίς αντίτιμο και αποκλεισμούς.
κάποιοι από εσάς – κάποιες από εμάς
